اینم داستانی که قولش رو دادم. قدیمیه ولی باحاله و آدمو مجبور میکنه یه کم فقط یه کم فکر کنه

::..::..::..::..::..::..::..::

مردی در کنار ساحل دورافتاده ای قدم می‌زد. مردی را در فاصله دور می بیند  که مدام خم می‌شود و چیزی را از روی زمین بر می‌دارد و توی اقیانوس پرت  می‌کند. نزدیک تر می شود، می‌بیند مردی بومی

صدفهایی را که به ساحل می  افتد در آب می‌اندازد.

 - صبح بخیر رفیق، خیلی دلم می خواهد بدانم چه می کنی؟

 - این صدفها را در داخل اقیانوس می اندازم. الآن موقع مد دریاست و این  صدف ها را به ساحل دریا آورده و اگر آنها را توی آب نیندازم از کمبود  اکسیژن خواهند مرد.

 - دوست من! حرف تو را می فهمم ولی در این ساحل هزاران صدف این شکلی وجود  دارد. تو که نمی‌توانی آنها را به آب برگردانی خیلی زیاد هستند و تازه  همین یک ساحل نیست. نمی بینی کار تو هیچ فرقی در اوضاع ایجاد نمی کند؟
 
 مرد بومی لبخندی زد و خم شد و دوباره صدفی برداشت و به داخل دریا انداخت

 و گفت :   "برای این یکی اوضاع فرق کرد."

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: